سید آزادگان سید علی اکبر ابوترابی

تولد
سال ۱۳۱۸ هجری شمسی در حالی آغاز شد که شعله های جنگ جهانی دوم، با حمله ی ارتش آلمان هیتلری به لهستان، افروخته شد و فشار حکومت استبداد مطلق رضاخانی در سراسر ایران گسترده بود .
رضا خان میرپنج که اینک بر اریکه پادشاهی تکیه زده بود ، در راستای تأمین اهداف اربابان انگلیسی خود، در محو دین و دینداری ، تلاشی مضاعف داشت.
تصویب قانون کشف حجاب و صدور فرمان لباس متحدالشکل، محدود کردن مردم متدین در اجرای فرایض دینی و وارد کردن شدیدترین فشارها بر روحانیت شیعه، از جمله تلاش هایی بود تا جامعه ی ایران از دین تهی گردد و به طور مطلق تحت سیطره ی اهداف شوم استعمار پیر انگلیس درآید.
در چنین سال و در چنان شرایط و اوضاع و احوالی، در شهر کریمه اهل بیت (س) – قم – در خانواده ای اهل علم و اجتهاد و منتسب به بیت رسالت (ص)، در دامن مادری علویه ، فرزندی پا به عرصه وجود نهاد که او را «علی اکبر» نامیدند.

?یکی از درجه‌داران عراقی که سال‌ها در ارتش بعث خدمت کرده بود، در شمردن اسرا خیلی وسواس به خرج می‌داد و همیشه هم دست آخر اشتباه می‌کرد. یک روز عصر شروع کرد به شمردن بچّه‌های اتاق 10 تا آن‌ها را به داخل آسایشگاهشان بفرستد. تعداد افراد هر آسایشگاه حدوداً صد و پنجاه نفر بود؛ ولی گاهی می‌شد چند نفری را برای نظافت بیرون نگه می‌داشتند و یا مثلاً به جرم مخالفتی به سلّول می‌بردند. خلاصه این که چند بار تا آخر شمرد و دوباره برگشت و در هر بار از مسئول آسایشگاه چیزی می‌پرسید. مثلاً می‌گفت: چند نفر در بیمارستان یا سلّول هستند و بالاخره بعد از کلّی شمردن، دستور داد صف به صف داخل اتاق شوند. بعد از داخل کردن بچّه‌ها هم، در را قفل کرد. اما همین که خواست به طرف آسایشگاه دیگر برود، دید دو نفر دوان دوان به طرف آسایشگاه می‌آیند. پرسید: شما مال کدام اتاق هستید؟ هر دو گفتند: اتاق 10. درجه‌دار عراقی با تعجب به طرف اتاق 10 برگشت تا آن‌ها را داخل اتاق کند که دید چند نفر دیگر هم آمدند. بدبخت درجه‌دار فداکار صدام از خجالت داشت آب می‌شد و بچّه‌ها هم داخل اتاق از خنده روده‌بُر شده بودند.

اوضاع خرمشهر و تلاش برای حل و فصل اختلافات موجود بر سر تخلیه ساختمان‌های دولتی و خلع سلاح عمومی ؛ تمدید تخلیه به مدت یك هفته ، اصرار جریان قومی بر حفظ و گسترش مواضع خود ؛ هشدار استاندار خوزستان مبنی بر سركوب شدید هرگونه اقدام تجزیه‌طلبانه .

دیدار گروهی تحت عنوان “ نمایندگان خلق عرب مسلمان ایران “ با نخست وزیر در تهران و تسلیم خواسته‌هایی از قبیل اعتراف به ملیت خلق عرب ایران ، تشكیل مجلس محلی در منطقه خودمختار ، مشاركت در مجلس و دولت ، تأسیس دانشگاه و دادگاه‌های عربی ، به رسمیت شناختن زبان عربی در منطقه ، آزادی بیان ، ایجاد رادیو و تلویزیون مستقل محلی به زبان عربی و …